De Antwerpse Leopoldplaats is verlaten. Koude en covid-19 ranselen sporadische wandelaars en forenzen genadeloos naar hun bubbel. De horeca op de anders levendige invalsweg naar de Antwerpse binnenstad blinkt uit in desolate mistroostigheid. Rond het standbeeld van koning Leopold I wachten fietskoeriers diep in hun jassen gedoken op een zoveelste take-away opdracht. Achteraf realiseer ik me dat dit de perfecte setting had kunnen zijn voor een van de foto’s die in Tom Barmans solotentoonstelling Hurry up and wait hadden kunnen hangen.
Na een gesmaakte doorgang in het Hof Van Cleve waar Barman voor de eerste keer met zijn fotografisch werk naar buiten trad, is nu de Antwerpse binnenstad aan de beurt. Naast zanger en regisseur mag dit multitalent voortaan ook fotograaf toevoegen aan zijn lijstje van artistieke projecten.
Wie de galerie binnenkomt, zal al snel de verwarrende titel begrijpen. Alledaagse kiekjes nodigen uit om snel rond te kijken, net alsof je op instagram ronddwaalt. Een vluchtige blik, een snelle appreciatie en op weg naar een volgend FOMO-moment. De foto’s van Barman zijn geen kunstig gecomponeerde stillevens waarbij alleen wat op de foto staat belangrijk is. De kracht van Barmans werk manifesteert zich door de vaststelling dat wat we niet zien, net even belangrijk is als datgene wat de fotograaf wel toont. Alledaagse taferelen dwingen de toeschouwers om in te zoomen, om vervolgens afstand te nemen en opnieuw scherp te stellen. Dan pas laten zijn werken je toe. Zijn foto’s zijn vaak momentopnames van een alledaags bestaan waarbij hij meerdere invalshoeken hanteert.
Een werk als ‘The hit’ is een perfect voorbeeld. Op het eerste zicht lijkt het een strak geometrisch spel van lijnen en hun schaduwen. Verticaal treedt in dialoog met horizontaal … totdat je oog valt op de sneaker die quasi achteloos tegen de betonnen pijler aanleunt. Dan pas merk je ook de persoon die verscholen achter de regenpijp ligt. In de verte verdwijnen drie figuren uit dit haast Hopperiaans nihilistisch tafereel. Hebben zij een verband met de liggende figuur op de voorgrond? Zijn het net zoals in Nighthawks slechts toevallige aanwezigen tijdens het observatiemoment van de kunstenaar? De titel van het werk doet echter anders vermoeden. De taal van Barman voedt onze verbeelding.
Dit is slechts een van de vele werken die met hun verhalen stuk voor stuk naar de aandacht van de (toevallige) voorbijganger hengelt. Vol enthousiasme vertelt Barman honderduit over de werken die voor zijn lens tot stand kwamen. Ze hebben echter meestal geen extra toelichting nodig. Ze zijn stuk voor stuk sterk genoeg om hun eigen verhaal te doen.
De tentoonstelling ‘Hurry up and wait’ loopt nog tot 31 januari. Meer info en openingstijden vind je op https://www.tombarman.net/exhibitions
Naar aanleiding van de tentoonstelling confronteerde The Art Couch Tom Barman met enkele citaten van bekende fotografen. Nieuwsgierig? Houd dan zeker de komende publicaties in de gaten.
- Rens Cools: kunst als meta-taal, en de podcast als kunstwerk - december 11, 2024
- Nachtdieren: een dialoog tussen licht en schaduw - november 27, 2024
- Middernacht in een perfecte illusie, de vervreemde schoonheid van Michiel Deneckere - oktober 28, 2024
