Met een kunstenaar naar een tentoonstelling gaan kijken, waar zij bovendien zelf in vertoeft zonder de installatie gezien te hebben, het is een boeiend uitgangspunt. Ik reed met Sarah De Vos naar het bucolische Jovenjoel, waar op een idyllisch domein de verfijnde kunstgalerij Whitehouse is gevestigd.
In de galerij zelf is een selectie van vier uiterst diverse kunstenaars opgenomen. Ondanks de eclectische selectie werkt de combinatie wonderwel, wat wellicht te danken is aan de al even diverse ruimtes die de kunstenaars toebedeeld kregen over de vier verdiepingen, al verwelkomen ze allen samen de bezoeker in de imposante inkomhal. De tentoonstelling biedt alvast veel voer voor het nieuwsgierige oog.
Highlights:
/1/ Sarah De Vos
In haar atelier hangen nagenoeg geen werken meer, behoudens een aantal waar ze nog aan aan het werken is. De rest hangt verspreid over Art Autun, de Biënnale van de schilderkunst, en hier bij Whitehouse Gallery, waar tien werken van haar te zien zijn. Het biedt een mooi overzicht van waar dit opkomend talent toe in staat is. Het laat zich wat mij betreft misschien het beste vatten in het werk No it wasn’t any good, there is no reason why you should remember. “Het gordijn vangen in zijn laatste moment”, vertelde ze me in een vorig interview. De subtiliteit van het ongrijpbare onderzoeken, ergens in de ondefinieerbare ruimte tussen het verschijnen en verdwijnen van een beeld. Het levert enigmatische, maar op zichzelf staande beelden op. Het effect is steevast bijzonder esthetisch, wat mijn inziens culmineert in het werk 12 weeks challenge, waarin ook de spanning tussen de uiterste controle van Sarahs schilderkunst en de toevallige grilligheid van de epoxy erop prachtig, sensueel en krachtig vorm krijgt.
Opvallend is ook een van haar nieuwste werken, All tomorrow’s parties, waarin ze zich onthecht van de epoxylaag op de verf, als om dichter bij de toeschouwer te komen, of hem alleszins tegemoet te treden, hoewel het mondmasker in het portret nog steeds een barrière suggereert, een warme gereserveerdheid. Het luidt misschien een nieuwe weg in, al blijft ze ons doorheen haar werk steeds te “leren kijken”. Ik blijf gefascineerd…
rechts: 12 weeks challenge (detail, 2020)
Courtesy Sarah De Vos
/2/ Simona Mihaela Stoia
Met een kunstenaar voor het werk staan van een andere kunstenaar, het biedt me vaak nieuwe inzichten. Sarah kende het werk van de Roemeense Simona Mihaela Stoia reeds, maar is verrast door haar evolutie. In haar vormeloze, naar abstractie neigende werken, herkent ze nieuwe, steeds sterker wordende composities. De verfstreken lijken spontaan, lukraak misschien, maar Sarah herkent er duidelijk een vaste, gedetermineerde en trefzekere hand in. It takes one to recognize one…
/3/ Tatjana Gerhard
Je zal bij het binnenkomen in de galerij niet naast het monumentale werk (zonder titel) van Tatjana Gerhard kunnen kijken. Het werk imponeert sowieso, maar wie verder wil snuisteren in de kunstpraktijk van deze kunstenaar kan beter een verdieping dalen, en in de mooie gang een aantal portretten ontdekken. Hoewel elk werk heel apart aanvoelt, voel je hier ook onvermijdelijk aan hoe coherent haar beeldtaal zich ontvouwt doorheen de werken. Een bijzondere ervaring…
/4/ Stijn Bastianen
“Lachen is gezond”, zegt Stijn Bastianen in een interview met Stampmedia in 2012. Dat lachen mag gerust op hemzelf betrekking hebben. Zelfrelativering is per slot van rekening een vorm van intelligentie. Het werk van Stijn bulkt dan ook van humor, die vaak het resultaat is van observaties uit zijn dagelijkse leven, gemengd met een stevige dosis ongebreideld associatievermogen. Frivool, ongeremd, complexloos. Als kunst een doorslag mag zijn van de creatieve, ludieke geest, dan vind je dat zeker in veelvoud terug in het werk van Stijn. Een ontdekking die je een glimlach oplevert…
/5/ Haleh Redjaian
Voor de fijnproevers: vergeet vooral niet om verder te stappen naar de sporthal in de tuin, waar in de linkerzaal werk te zien is van de Iraans-Duitse topkunstenares Heleh Redjaian. Je zal het niet merken uit het installatiebeeld hieronder, maar Redjaian blinkt vooral uit met de uiterste geraffineerdheid in haar werk. Het zijn de amper waarneembare variaties in haar patronen, de subtiele details die dan eens herhaald, dan eens een verrassende richting uitgaan, die de kijker vaak uit balans brengen, hoewel het nooit de de harmonie van de compositie aantast. Bijzonder verfijnde kunst…
PRAKTISCH:
“The painted picture show“, met werk van Sarah De Vos, Tatjana Gerhard, Stijn Bastianen en Simona Mihaela Stoia, en “criss-crossed“, met werk van Haleh Redjaian, zijn tot 18 oktober te zien bij Whitehouse Gallery in Lovenjoel (nabij Leuven). Klik hier voor alle info.
- Een mogelijke handleiding voor je bezoek aan de overweldigende overzichtsexpo van Emile Claus - november 5, 2024
- Over de (taal)grens: de herontdekking van Belgische surrealiste Marianne Van Hirtum - november 1, 2024
- Frank Gryffroy en Stefaan Vanhoutte in De Weverij, verbeeldingsdrang in esthetiek gevat - oktober 29, 2024
