Van donderdag 17 tot zondag 20 september opent de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen haar deuren voor de Masters Expo 2020. Vier dagen lang tonen de nieuwe Masters in de Beeldende Kunsten (en dat zijn er 80!) hun afstudeerwerken. Een mooie gelegenheid om aanstormend talent te ontdekken in de gebouwen van de academie. We selecteerden zijn highlights die ons het meeste opvielen, uit de richtingen beeldhouwkunst, schilderkunst en fotografie.
Fran Van Coppenolle – beeldhouwen
Fran Van Coppenolle vult een kamer van de academie met kleurrijke objecten waarvan de meeste vrij en vrolijk in de ruimte hangen. Als een enkel werk toch de grond raakt, dan is dat raakvlak minimaal. Bij Fran Van Coppenolle moet kunst zweven. Haar sculpturen bestaan uit een vederlicht geraamte van gebogen, gevlochten en gesoldeerde metalen staven. De open vormen die zo ontstaan, vult ze op met flarden kleurrijk textiel. De objecten krijgen een extra dimensie omdat ze figuratief en toch niet herkenbaar zijn. Ze laten een veelheid aan mogelijke interpretaties toe, en die zijn allemaal even waar. In het werk op de bijgaande foto zie ik bijvoorbeeld een vierbladige, oranje bloem, met een stevige, witte stamper. En u?
Bram Rinkel – beeldhouwen
Bram Rinkel benadert de beeldhouwkunst uit een heel andere hoek. Hij gaat uit van de vaststelling dat beeldhouwers steeds vaker computers en machines gebruiken om werk te maken. In een lijvige scriptie beschrijft Bram welke invloed computerprogramma’s (CAD en CAM) op deze kunstvorm hebben. Zijn conclusies? Er is weliswaar een groot verschil tussen werken in een atelier en werken op een computer, maar nieuwe technologieën veranderen de beeldhouwkunst niet fundamenteel. Computers openen vooral nieuwe mogelijkheden omdat ze een omgeving bieden waarin materialiteit en de wetten van de fysica geen rol meer spelen. Vorm wordt als het ware bevrijd van materiële beperkingen. Als tweede belangrijke verandering noemt Bram de snelheid waarmee sculpturen gemaakt kunnen worden. Het fysieke maakproces valt weg en dus kan de kunstenaar meer tijd besteden aan creatie in plaats van uitvoering.
Op de Masters Expo 2020 toont Bram een laptop, machinaal gehouwen uit blauwe steen. Een mooie brug tussen de allereerste, in rotsen gekerfde tekens van de primitieve mens en de digitale communicatie van onze moderne tijd.
Isabelle Oostenrijk – fotografie
Haal het perspectief en de context uit een foto en je krijgt een prachtig, abstract beeld. Isabelle Oostenrijk toont zes foto’s (met backlight) die intrigeren door kleur en vorm, maar op het eerste gezicht geen link met de werkelijke wereld hebben. Dat is slechts schijn, want alle foto’s tonen fragmenten van reële situaties uit de entertainmentsector. Neem nu ‘Twice as much fun!’. De linkerhelft doet qua kleurenpalet aan het werk van Gustav Klimt denken, de rechterhelft neigt naar de waterlelies van Claude Monet. In werkelijkheid zien we een stukje van een paintballterrein. De scheiding tussen de twee vlakken is een onzichtbare hoek van twee muren.
Hanna-Lee Daled – schilderkunst
Het werk van Hanna-Lee Daled zweeft tussen tekening en schilderij. Kleine, vluchtige schilderingen op karton wisselen af met grotere, complexe tekeningen, vaak ook op papier of karton. Maar haar stijl is coherent en herkenbaar, dromerig kwetsbaar. En het is het resultaat van vrij werk, zonder voorafgaand strak plan. Dat zien we tijdens ons bezoek aan de tentoonstelling waar de kunstenares, midden in de kamer, aan een nieuwe tekening werkt. Als een droedelende leerling in de klas.
Jesse van Dun – schilderkunst
Een buitenbeentje in de afdeling schilderkunst, want uitgesproken figuratief, is het werk van Jesse van Dun. Hij gaat de confrontatie met de kunsthistorie frontaal aan en stopt oeroude thema’s uit de christelijke kunst in een eigentijds jasje. Zijn Crucifixion of Christ is even monumentaal (200x300cm) als de kruisigingen uit de barok, maar heeft zich bevrijd van alle religieuze ernst en beladenheid. Dit is kunst met een knipoog. De kunstenaar stond overigens zelf model voor de figuren van Christus en de apostel Johannes. De foto’s waarop hij lijdend en rouwend poseert, liggen ter inzage bij het kunstwerk. Datzelfde spel met kunsthistorische referenties zien we in Lamentation: een klassiek, christelijk thema, een venster dat een blik biedt op het achterliggende landschap en twee geïnteresseerden die over de schutting meekijken… Jesse van Dun kent duidelijk zijn (kunst)klassiekers.
Je kan de Masters Expo 2020 op zondag 20 september bezoeken van 11u00―18u00. Meer informatie vind je op www.antwerpmasters.be
- De schoonheid van vergankelijkheid: nieuw werk van Marco De Sanctis bij Dauwens & Beernaert - september 1, 2024
- R.I.P. Paul Ibou, tribuut aan een totaal multi-kunstenaar - juni 6, 2023
- Marco De Sanctis en Joost Pauwaert: De verleiding van het verval - oktober 8, 2022
