Na met de kunstenaar door zijn atelier te hebben gestruind keuvelen Stief DeSmet en ik nog wat na in een hoekje ervan, waar een laag aangebracht raam ons uitzicht biedt op de ongerepte achtertuin. Het biedt een ideale plek om het gehele atelier in zich op te nemen. Het gesprek dat we net voerden ligt nog vers in het geheugen, en het valt me plots op, vanuit dit standpunt, hoe coherent het geheel wel is: de ‘bunker’ die als atelier dient en die dankzij de slim aangebrachte beglazing een robuuste lichtheid uitstraalt; het wat verwilderde groen waarin het werd neergepoot, als een vesting, een statement zelfs; en de werken die het momenteel bevat, klaar om te worden verpakt voor zijn expo in het Zwart Huis dat volgend weekend aanvangt.
Het valt me het meest op bij de werken op de muur links van de ingang, waar ik vanuit mijn zittende positie frontaal zicht op heb. Ik zag ze bij het binnenkomen wat verward aan: een overvloed aan elementen, nergens een rustpunt dat je blik vasthoudt, geen aanwijzing of richting te bespeuren. Ze maakten me eerst wat rusteloos, maar langzamerhand, naarmate mijn blik er meer op kwam liggen, begon het een vertrouwd, harmonieus beeld te vormen. Een ondeelbaar geheel waarvan je de afzonderlijke bestanddelen nochtans duidelijk kan gewaarworden. Net als de werken aan de muur, het atelier en de omgeving een eenheid lijken te vormen. Het klopt allemaal, zonder de behoefte te wekken er een uitleg aan te verschaffen, zonder er te hoeven over na te denken. Voor een werk van Stief staan, in zijn atelier vertoeven, naar hem luisteren, het zijn geen intellectuele oefeningen, het zijn dingen die je overkomen, moeiteloos en zonder bepaalde reden.
foto © TheArtCouch
Onbewandelde paden
Om dit te verklaren moet ik het gesprek in het kort overdoen, of er in de mate van het mogelijke conclusies uit trachten te trekken. “Mijn werk volgt geen netjes afgebakend pad van A tot Z”, vertelt Stief van meet af aan, “daartussenin kan het alle richtingen uit.” Dit komt voort uit de talrijke bronnen die hem tot inspiratie dienen. Van de objecten allerhande die hij in het nok van zijn aanpalende oude atelier verzamelt tot de gedachte dat hoe meer de moderne mens over communicatiemiddelen beschikt, hoe minder hij tot communicatie in staat is, of de geïmproviseerde muziek van een vriend die op het erf met zijn contrabas repeteert en die aanleiding gaf tot Stiefs kleine bronzen vormen die als thema ook in zijn nieuwste werken voorkomen, als een muziekaal-visueel alfabet; alles heeft het potentieel om als basis te dienen voor zijn werk, alles stimuleert zijn creatieve proces.
Ook vormelijk kan het eindresultaat alle richtingen uit. De takken uit zijn tuin -hij kiest er niet noodzakelijk de meest perfecte uit- leiden tot bronzen pijlen van de Griekse God Hephaistos, vodden die maandenlang dienden om de verf uit zijn penselen te wringen palmen in diagonaal de helft van enkele canvassen in, een afdruk van zijn hand krijgt plots een metaforische invulling. Hij hoeft niet ver te gaan om inspiratie op te doen, noch om de basismaterialen te vinden voor zijn kunst. Net als zijn streekgenoten Raoul De Keyser en Roger Raveel biedt de beslotenheid van zijn afgebakend universum hem reeds een schat aan nieuwe mogelijkheden.
Dit geeft een zekere vrijheid, uiteraard. Maar het zorgt er tevens voor dat hij op het moment van de creatie niet zeker kan zijn of het resultaat wel klopt, zelfs al heeft hij geen specifiek doel voor ogen doorheen het proces. Daarom laat hij ze graag lange tijd bij hem, zoals met de reeks die hij binnenkort toont in het Zwart Huis, en die hij anderhalf jaar in het atelier heeft gehouden om er zich eerst zelf van te verzekeren dat het resultaat na verloop van tijd boeiend blijft. Ook kunst heeft er namelijk nood aan om langzaam en organisch in de schaduw te rijpen, zelfs wanneer het reeds geoogst werd, alvorens het volle daglicht te verdragen.
foto’s © TheArtCouch
De nieuwe reeks van Stief DeSmet is van 15 mei tot 9 juli te zien in de solotentoonstelling …cette parade sauvage, op de nieuwe lokatie van Galerie Zwart Huis in Brussel. Klik hier voor alle info!
- ‘Met niets dan tijd’ Karel Dierickx in al zijn facetten tot 22 december bij Francis Maere - december 21, 2024
- Open atelierdag Simon Verheylesonne, een uitgelezen kans om in het hoofd te kijken van een boeiende kunstenaar - december 18, 2024
- Vier kunstenaars en de zichtbare afwezigheid… Kunst voor fijnproevers bij 10a in Otegem - december 17, 2024