Weemoed en levensbeschouwing… In zijn reeks ‘Fragile’ keert Patrick Van Caeckenbergh terug naar een bijzondere plek in zijn leven

Posted By Frederic De Meyer

Nostalgie. Het is een gemoed dat tot volstrekte lethargie kan leiden, maar je kan het evengoed gebruiken als inspiratiebron, zo blijkt toch uit de expo Fragile van Patrick Van Caeckenbergh, die tot 26 februari loopt in PARCUM, Leuven.

Voor deze reeks keerde Van Caeckenbergh terug naar Sint-Kornelis-Horebeke, een onooglijk dorpje tussen Oudenaarde en Brakel, waar hij in 1997 met zijn gezin naar verhuisde om te ontsnappen aan de ‘voortrazende maatschappij’. Hij raakte duidelijk gecharmeerd door het dorp, waarin hij een schatkamer aan beelden en verhalen ontdekte, “onzichtbaar op het eerste gezicht, maar oh! zo teer in zijn bestaan”.

De expo leest als een wandeling langs de geschiedenis van een kleine parochiegemeenschap, haar inwoners, hun petites histoires en de grootsheid die hierachter schuilgaat. Maar evengoed anayseert Van Caeckenbergh de invloed van de leefomgeving op de mens, de sporen die het achterlaat op de mens. Deze reeks is dan ook tekenend voor zijn oeuvre. Met een ongeremde nieuwsgierigheid doorploegt de kunstenaar zijn eigen leven en omgeving. Hij inventariseert, bricoleert, herschikt en assembleert ogenschijnlijk uiteenlopende elementen tot nieuwe installaties. Alledaagse autobiografische details komen terecht in een hoogstpersoonlijk en gestructureerd universum.

De expo in Parcum focust op de kleine anekdotes uit het dorpsleven, die niettemin een immense impact hebben. Twee voorbeelden, geplukt uit de Facebook-pagina van het museum:

Schooltje – Fabularium

“Onze tuin grensde aan de school. De kleutertjes zaten dan in de speeltijd in onze tuin, in mijn sigarenkist of bij ons te eten.” – Patrick Van Caeckenbergh

Aan de binnenkant van deze mobiele kunstinstallatie stellen foto’s de instincten van dieren in vraag. Telkens zie je twee dieren die je niet op een vreedzame manier samen zou verwachten. De buitenkant verwijst naar de fabels van de Griekse dichter Aesopus, waarbij vaak twee tegenpolen in aan bod komen. Bijvoorbeeld de schildpad en de haas. Aan het schoolbord hangt een poppetje, het is de kunstenaar zelf.

Le Berceau

Met dit fantastische voertuig ging de kunstenaar “rondreizen om alle sprookjes ter wereld te verzamelen”. Zo legt Van Caeckenbergh het uit aan de inwoners van Sint-Kornelis-Horebeke die blijven stilstaan wanneer hij aan het werk is in zijn garage. Er is een bedje, er zijn pantoffels en een pispot. De eerste versie van de schelp maakt de kunstenaar zelf, met kippendraad en plaaster. Hij wandelt ermee door het dorp. De versie die momenteel in PARCUM staat, werd gemaakt door Van Caeckenberghs schoonvader. Om zich bezig te houden tijdens zijn pensioen werkte hij zes jaar lang aan deze schelp.