Wie de website van de Thierry Tillier opzoekt krijgt meteen een proefje van de reikwijdte van diens kunstpraktijk. In een gezellig kluwen van samenwerkingen, publicaties, nft’s en allerlei kunstprojecten is het onbegonnen werk om een rode draad te ontwaren, het is niettemin een getrouwe neerslag van de grenzeloze mogelijkheden waarover een creatieve geest beschikt.
Binnen dit kluwen zijn er sporen van een min of meer coherente richting, een denkpiste die wat langer duidelijkere sporen nalaat, en die het voorwerp uitmaken van regelmatige tentoonstellingen. Het zijn veelal zijn collages die hij er toont, op zich een kunstvorm die zich niet makkelijk laat definiëren, laat staan beperken.
“Vanuit nergens anders en vanuit geen enkel ander gezichtspunt (dan dat van Thierry Tillier) objectiveren de collages dus nieuwe oneindige reeksen beelden, zowel materieel als immaterieel, gerealiseerd of niet, waarvan we het mogelijke bestaan niet langer kunnen weerleggen,” valt te lezen in BOR magazine nr. 5, Thierry Tillier, No Future. “Thierry Tillier, subject/vector van deze segmentaties, die deze tranen en ontwrichtingen blootlegt en zichzelf eraan blootstelt, heeft sinds 1977 een standvastigheid mogelijk gemaakt die hand in hand gaat met imperfectie en een schaal aangeeft waarop deze fragmentaties niet langer bestaan.”
Het is, kortom, spelen met de realiteit, of eerder: met de mogelijkheid om nieuwe beelden te scheppen die een eigen realiteit gaan vormen. Collage is bij uitstek een expressievorm waar nieuwe associaties worden gelegd en gekristalliseerd.
Zijn eclectische, ietwat anarchistische praktijk zal hem geen eeuwige faam hebben opgeleverd, maar de kunstenaar heeft sinds de jaren 70 dankzij zijn eigenzinnigheid en zijn talrijke samenwerkingen wel degelijk een stempel gedrukt op de Waalse kunstscène. Zijn experimentele aanpak en zijn focus op samenwerking hebben de laatste decennia talrijke andere kunstenaars geïnspireerd, waardoor het alvast de moeite loont om hem zelf eens te ontdekken.
courtesy Gallerie Jacques Cerami
Werk van Thierry Tillier is tot 30 november te zien in Gallerie Jacques Cerami in Couillet. Klik hier voor alle informatie.
Dit artikel is onder meer geïnspireerd op de tekst die Annabelle Dupret schreef over de kunstenaar.
- Kunstcriticus Martin Gayford over Tracey Emin - november 30, 2024
- Guillaume Caron en de choreografie van de ziel - november 30, 2024
- Joost Pauwaert en het einde der tijden… - november 30, 2024
The Real Person!
The Real Person!
november 30, 2024
Thierry Tillier deserves the spotlight he gets in this article. However, I don’t understand why you don’t mention the source and references of the quote: Annabelle Dupret, OR BOR magazine number 5, “Thierry Tillier, No Future”, 2020. Also for your information, ISSN 2684-5970. Editorial coordination Annabelle Dupret. Thierry Tillier’s collages also talk about the invisible and invisibilization: it’s up to the viewer to see.
december 1, 2024
Thank you for your feedback, I have included the reference of the publication. The text doesn’t quote Annabelle Dupret but was inspired by her, this is now mentioned at the bottom of the article.