“Ik hou van vlees”, zegt de jonge Nederlandse kunstenares Bobbi Essers naar aanleiding van haar expo eerder dit jaar bij Unit Londen. De uitspraak vormt geen outing van een ongeneselijke carnivoor, ze doelt eerder op de uitdaging die de huid en het vlees vormen voor een schilder; de schakeringen van licht en schaduw die het menselijk lichaam glans, diepte en, misschien, betekenis verleent.
De in elkaar verstrengelde, vanuit verschillende standpunten in een enkel tafereel gedwongen lichamen, steevast van dichte vrienden en heel af en toe haarzelf, hebben zeker betekenis voor haar: in het interview hieronder verwijst ze gretig naar gevoelens van nostalgie, harmonie, vriendschap en geborgenheid die ze met haar nochtans wild ogende schilderijen wil oproepen. Hoewel ze expliciet zijn, zijn ze inderdaad nooit echt schokkend. Ze komen op een vreemde manier vertrouwd en oogstrelend over, ook al zijn de taferelen, wat mij betreft althans, zelden banaal. Brutaal eerlijk, maar juist daardoor ook vol mededogen voor de menselijke aard.
“At the heart of Essers’ artistic practice lies the idea of shared experiences“, schreef de Londense galerie naar aanleiding van de expo. “Her goal is not to attain the perfect likeness, but rather to create a harmonious blend of the subjects’ true essence and, perhaps more significantly, the way in which she perceives and feels about each of them.” De ware protagonist van haar werk is niet zozeer de huid, het vlees of de persoonlijkheden die erin verscholen liggen, als wel de gevoelens die deze ingrediënten in haar losweken, en die ze de toeschouwer aanbiedt als uitnodiging tot het verkennen van haar eigen, intieme gedachten.
Een bijzondere kunstenares om te volgen…
Bobbi Essers kan je best volgen via Instagram.
- Cultuur en plezier met de bizarre hoeden van Séverine Gallardo - januari 4, 2025
- Daniela Chirion en de herontdekking van de hemel - januari 2, 2025
- 16 kunstboeken van 2024, een selectie van TheArtCouch - december 28, 2024
