Griet Troch en de contrasten van het leven… een intense beleving in Drongen

Posted By Frederic De Meyer

Even weg zijn van alle verplichtingen, van de uitdagingen, de drukte van het professionele leven, om nieuwe inspiratiebronnen aan te boren, of oudere bronnen op een nieuwe manier te benaderen. Kunst biedt in die zin een toevluchtsoord, meer nog wanneer kunst bedreven wordt los van de gebruikelijke context, ver weg van de geijkte paden. Het moet een verademing bieden, een kans om het opeenstapelen van gedachten en emoties even een halt toe te roepen, ze te kristalliseren om ze vanop afstand te kunnen aanschouwen en ze op nieuwe richtingen te wijzen. Een mogelijkheid om er nieuwe perspectieven te ontginnen. Ongetwijfeld helpt het de kunstenaar om op een ongekende plek te werken om tot het volle besef te komen van waar hij mee bezig is, hoe confronterend ook. “Elke dag brengt een nieuwe laag gevuld met herinneringen, bedenkingen, emotie, ervaring,” vertelt Griet Troch vanuit haar tijdelijke residentie in Gargilesse-Dampierre. “Het atelier, het huisje, het dorp en de ziel van Paul en Marie-Rose zijn van onschatbare waarde.”

Wanneer ze naar de residentie trok werkte ze al maandenlang aan een sculptuur van het sterfbed van haar vader. Een onderdeel van een verwerkingsproces, ongetwijfeld. Ze besloot om het beeld mee te nemen op residentie, die haar toestond om er een nieuwe wendingen mee te verkennen. “Elke dag kruipen er uren werk in en elk uur werk ik met een andere herinnering, een andere emotie, een andere vibe. Ik heb hier de mogelijkheid om te dansen rond het werk, het werk buiten in de zon te dragen, er midden in de nacht naar terug te keren en verder te werken.”

Ze trok niet onvoorbereid naar de residentie. Met oog op haar expo in Kapelpetit in Drongen bestudeert Griet langdurig de beweging van vellen latex, die ze als rouwgordijn in de kapel wil gebruiken. De beelden die ze in de kapel wil tonen gaan symbool staan voor mijlpalen in haar leven: het sterfbed als teken van dankbaarheid voor wat onoverkomelijk voorbijgaat; een marmeren sculptuur van haar slapende zoon, als symbool voor de veilige thuishaven die ze wist op te bouwen voor haarzelf en haar gezin; een zelfportret in bed, als verwijzing naar de hoopvolle toekomst die het leven haar biedt. Drie bedden met drie betekenissen, als momentopname van een hele brok leven.

Ongemerkt sluipen contrasten in haar beelden, tussen leven en vergankelijkheid, beeld en woord, waan en waarheid, beweging en gedachte. Maar kunst is bij uitstek een manier om tegenstellingen te verzoenen, om in een beeld te vatten wat de rede overstijgt. “Het is tegelijk een autobiografie als een fotoboek,” glimlacht ze. “In een roman kan het lijden worden neergeschreven, maar in een gedicht zit het leven vervat, met alle troost en hoop op een mooiere toekomst.” In deze zin staat een beeld bijzonder dicht bij een gedicht…

De kunstenaarsresidentie heeft ontegensprekelijk haar stempel gedrukt op het werk: “Dit zou me in mijn atelier thuis nooit gelukt zijn. Dit is de plek waar ik de volledigheid en intensiteit van deze sculptuur helemaal kan beleven en nog meer diepgang kan geven. Het onderwerp, hoe emotioneel geladen dan ook, verdiende het.”

Mourning kan je van 27 tot 30 oktober 2024 zien in de Kapelpetit in Drongen. De bezoekers gaan in groepjes van max 15 mensen en volgen een parcours doorheen 3 kamers.