Wat je eerst opvalt: de grilligheid, de ongewone textuur van de waarneming misschien. De details die je aandacht opeisen maar deze dan argeloos laten glippen. Niet andersom, vreemd genoeg. De visuele ervaring is in essentie ongrijpbaar.
Net als wat erin vervat ligt. De gesprokkelde verhalen, gekend of anoniem, in gescheurde kleren, kapotte objecten, klodders verf die jarenlang als stalagmieten op de vloer van zijn atelier geduldig groeien, een nieuwe bestemming afwachtend; de samengeraapte brokken materie die dan eens als onderlaag, als canvas of zelf als materiaal gaan dienen. Er zit geen ander verhaal in dan het verhaal dat het zelf, als autonome constructie, over zichzelf vertelt.
Doorheen de reeksen vecht de kunstenaar tegen het narratieve aspect van zijn creaties. Vertelt een werk te veel dan gaat hij afbouwen, “deformeren”. Het verhaal wegschrapen tot zijn abstracte leegte. Het is geen destructiedrang of vrijheidsstrijd die hem drijft, zijn werk vormt geen expressie van existentiële wanhoop of dieperliggende Jungiaanse complexen. Zijn betrachting is subtieler, onmerkbaar zelfs: het inhoudloze verhaal mee vorm geven, deel uitmaken van het ongrijpbare, het onvertelbare.
Het mag vreemd klinken: zijn pogingen zijn van meet af aan gedoemd te mislukken. De mens herkent overal verhalen, het is zijn manier om uit overlevingsinstinct zin te geven aan zijn ervaringen. Dit verhaal evolueert continu. Opgebouwd uit losstaande samenraapsels betekenisloze woorden streeft het onaflatend naar een coherente structuur. Toevallige leemtes en onbedoelde littekens brengen in een continue stroom nieuwe plotwendingen aan. Uit dit alles rijzen we, de zelfbewuste mens. Als verhalende machine, als narratieve constructie. Dit is precies het vreemde in het werk van Bruno, merk ik: verlost van de verhalen die het produceert, is het de machine zelf die erin vorm krijgt.
Als naakte evidentie, verlost van de verhalen waaruit het is opgebouwd…
foto’s: ©TheArtCouch
Wie het werk van Bruno Mertens wil exploreren kan tot 30 november terecht in de solotentoonstelling Layers of identity bij Parce Gallery, Gent. Klik hier voor alle info.
- ‘Met niets dan tijd’ Karel Dierickx in al zijn facetten tot 22 december bij Francis Maere - december 21, 2024
- Open atelierdag Simon Verheylesonne, een uitgelezen kans om in het hoofd te kijken van een boeiende kunstenaar - december 18, 2024
- Vier kunstenaars en de zichtbare afwezigheid… Kunst voor fijnproevers bij 10a in Otegem - december 17, 2024
Lees ook:
