De boeiende evolutie in het werk van Ludovic Laffineur

Posted By Frederic De Meyer

Een kunstenaar kan snel evolueren. Ludovic Laffineur ving pas in 2016 zijn oeuvre aan, maar bij mijn tweede bezoek aan zijn atelier merk ik dat zijn kunst reeds voldragen is, dat zijn vakmanschap verscherpt, zijn palet aan mogelijkheden uitbreidt.

Kleuren

Wat vooral opvalt is de diepgang van de materie van de schilderijen. Ludovic is langzamerhand de verf zèlf aan het gebruiken als integraal deel van zijn schilderijen. Dat komt omdat hij zijn werken regelmatig overschildert, of steeds bijwerkt, maar het komt tevens door het rijker kleurpalet dat hij beslaat. In veel van zijn werken kruipen verrassende kleuren die je bij de eerste aanblik nooit zou vermoeden. Het levert een variërend lectuurniveau op, afhankelijk van de afstand tot het werk, maar ook een onderhuidse spanning, gezien er op microniveau veel meer gebeurt dan het totaalbeeld aanbiedt. Het rijkere kleurgebruik is een aanwijzing dat Ludovic zich ontpopt tot een estheet, ondanks de vaak sombere thema’s die hij aankaart.

© Ludovic Laffineur, The Establishment, 2018

Compositie

De nieuwe esthetiek herken je ook in de werken waar kleur een minder dominante rol speelt, maar de compositie des te meer. Kijk naar Integrity of Concede, waarin het zwart domineert –een moeilijk speelveld voor een schilder, en Ludovic is er nog niet helemaal mee klaar wanneer ik de werken zie- maar waarin de kleurverhoudingen en -proporties je afwisselend uitnodigen om je op de mysterieuze blauwgele figuren te focussen, of je net als hen te laten glijden in de onpeilbare diepte van het donkere onbekende waarin ze baden, of naar uit kijken.

De compositie zit overigens soms verhuld doorheen de werken. Definite en Indifinite kan je bijvoorbeeld moeilijk los van elkaar zien, gezien ze elkaars tegenpool vormen, ook inhoudelijk.

© Ludovic Laffineur, Concede, 2018

Thema’s

Als er een constante is in Ludovics’ werk is het dat er thematisch gezien geen constante is, op het eerste gezicht. Een werk aanvangen doet Ludovic ‘s avonds, na een lange en vaak frustrerende werkdag van vruchteloze of aanslepende onderhandelingen, om zijn boosheid vorm te geven, de negatieve tensie uit zijn brein te spoelen en het op het canvas over te dragen. De thema’s variëren dan ook afhankelijk van de impuls van het moment. Al sluimert er, gezien zijn professionele activiteiten, een aantal vaste aanknooppunten doorheen veel van zijn schilderijen. De klimaatsopwarming, de onmacht van de machtigen, of de absurditeit van de macht, die er niet in slaagt concrete langetermijnproblemen op te lossen, de gevolgen van de geopolitieke beslissingen op de eenvoudige mens wiens enige hoop er langzamerhand uit bestaat om gewoonweg te overleven, het zit in het werk van Ludovic vaak vervat in de onopvallende details.

Je ziet het in de fragiele, doorzichtige paraplu’s die schijnbaar voorname mannen gebruiken die zich door het park naar een of andere meeting haasten, zijn de ware bedoelingen van beleidsmensen niet al te doorzichtig geworden, lijkt de kunstenaar zich af te vragen, en wat is de rol van de kleine jongen hierin? De vluchteling die met een ondefinieerbaar object over de schouder een schaduwtoekomst tegemoet stapt. Het beeld van de twee tafels met de drie stoelen, die een vreemde in een soort debat lijken te zijn betrokken. De twee jassen die eenzaam aan een kapstok hangen, enige getuigenis van het bestaan van diegenen die door de Nazi’s –of door eender welke dictatuur, en in eender welke vorm- de gaskamers werden ingestuurd om te verdwijnen. Zelfs wanneer hij een onschuldig ogende landschap schildert sluimert er onderhuids steeds een dreiging.

© Ludovic Laffineur, The Preventers, 2018

Meer en meer verborgen, gesluierd, verhuld, vormen de werken van Ludovic niettemin een luidere aanklacht tegen onrecht, tegen onmacht, tegen de negatieve spiraal waarin de maatschappij lijkt in terecht te zijn gekomen en de onverschilligheid met dewelke we het debacle aanschouwen.

Het is geen makkelijke boodschap, zeker niet. Maar dat hoeft kunst niet te zijn. Het is een eerlijke doorslag van de huidige state of things. En dat mag kunst zeker zijn.

Een merkwaardige en boeiende evolutie om te volgen.

Ludovic Laffineur stelt vanaf 24 februari tot 10 maart tentoon in Ruimte 34 te Antwerpen. Klik hier voor alle info. Intussen kan je alvast meer werk ontdekken op de website van de kunstenaar (klik hier).