Philippe BADERT, gedreven laatbloeier, wil laten zien wat verkeerd loopt en tegelijk behagen
Na de middag heb ik een afspraak. In Stene, bij Oostende. Ten huize Philippe Badert. Hij is kunstschilder. Pas sinds enkele jaren zie ik her en der een werk van hem opduiken. Ik herken het meestal ook. Zijn oeuvre situeert en nestelt zich nochtans in een bepaald grote meute van schilders, die – relatief spaarzaam met verf – een min of meer vage, suggestieve figuratie verbeelden. Of is het mede zijn geëigende veelvuldig...
“SANT 2022”: Verfijnd metamorfoseren met het vierkant en werk van (hoofdzakelijk) jong talent
Nieuw “Brugs” talent in Belfort Sinds heel wat jaren (twee of meer decennia?) bestaat in Brugge zoiets als “SANT”, een biënnale voor actuele beeldende kunst met werk van kunstenaars met enige link met de kleine, aloude stad, wereldvermaard omwille van onder meer reien, zwanen, chocolade, frieten, bier, Vlaamse Primitieven en massaal veel toeristen. Maar voorafgaand is er een wedstrijd en oordeelt een deskundige jury! Dit artistieke...
Schoonheid die knaagt, knelt, verdooft en verleidt… ‘Melancholy’ (Poetry of the Mind) in Adornes, Brugge
Ik zit gauw – en dus vaak – met mijn kop in de wolken. Ik was en ben met regelmaat louter fysiek aanwezig. Dit laatste zei ooit eens een leerkracht van me. Ik droomde gemakkelijk weg. Het vensterraam en wat zich buiten de klas afspeelde moet al eens aantrekkelijker zijn geweest… Klooien deed ik niet zo vaak; ik “verdween” gewoon. En ik wentel me, zeker de laatste jaren, als eens in een soort weemoed. En wanneer de dingen...
Kijk- en leesvoer in De (Brugse) Poortersloge: Tientallen artistieke reacties op “Misfigure” van Sylvie Crutelle
Iemand had ergens (al die media!) de vraag gesteld of we naar Venetië gingen voor de Biënnale of omgekeerd. Zoals vaak moet ik bij mezelf het antwoord uit een grijze zone proberen op te vissen. Enerzijds is zonder enige twijfel tegen het echte Venetië nauwelijks… kunst gewassen; anderzijds blijft een goede biënnale een nauwelijks te overtreffen feest. Onlangs genoot ik nog met mate van een tentoonstelling in het Kasteel van Laarne,...
Anne De Ghelder: “In al hun broosheid zijn mijn werken metaforen voor de fragiliteit en de veerkracht van het leven.”
Verwonderen, vertederen, fascineren met… papier! Wie maakte het nooit mee: een ogenblik waarop je het een en ander, of meer, of alles, even niet of helemaal niet meer ziet zitten? Ik heb het niet in de eerste plaats over het ostentatieve verwerken van een frustratie voor een groot publiek zoals bijvoorbeeld tennissers wel eens doen door hun racket met bruut geweld naar de Filistijnen te helpen. De beelden die we kennen uit de media,...
