‘Authenticity’: Ludovic Laffineur in de voetsporen van Duchamp, Warhol en Emin

Posted By Yves Joris

Het antwoord op de vraag of authenticiteit nodig is in de kunst is een kwestie van persoonlijke opinie. Sommige mensen vinden dat authenticiteit belangrijk is, omdat het de kunstwerken uniek en betekenisvol maakt. Anderen vinden dat het niet uitmaakt, zolang het werk maar interessant is of een bepaalde emotie oproept bij de toeschouwer. Er is geen juist antwoord; het hangt af van de opvattingen van de persoon die de vraag beantwoordt. Op 17 maart opent Ludovic zijn nieuwe tentoonstelling Authenticity bij A-SPACE EXPO. Benieuwd naar zijn visie op authenticiteit.

Authenticiteit is de kern van waar kunst om draait. Het is de uitdrukking van een echte emotie, gevoel of ervaring, zonder belemmering van verwachtingen of sociale druk. Authentieke kunst laat ons zien wie we werkelijk zijn en waar we vandaan komen, en inspireert om onze eigen verhalen en ervaringen te delen. In een wereld die steeds complexer wordt, is authenticiteit een schat waardoor we ons verbonden en gezien voelen. Authentieke kunst is niet alleen mooi om naar te kijken, maar het raakt ook onze ziel en inspireert ons om verder te gaan in onze zoektocht naar betekenis en begrip.

Niet alleen op zoek

Laffineur staat niet alleen in zijn zoektocht naar die authenticiteit. Hij kijkt naar de geschiedenis en treedt in de voetsporen van bekende kunstenaars als Marcel Duchamp, Andy Warhol, Tracy Emin en Banksy. Allen hebben ze gemeen met elkaar dat ze hun zoektocht naar authenticiteit op hun eigen manier invullen. Warhol en Duchamp verheffen alledaagse voorwerpen tot kunst waardoor ze zich een aura van authenticiteit aanmeten. Banksy en Tracy Emin spreken zich dan net weer uit tegen deze commercialisering van de kunst en zweren bij het unieke en betekenisvolle van hun werk.

Voyeuristische schaamte

Voor zijn vorige expo bij A-SPACE EXPO liet Ludovic zich inspireren op tientallen foto’s die hij maakte tijdens zijn bezoek aan het Mies Van der Rohe-paviljoen in Barcelona. Opnieuw speelt ruimte een belangrijke rol in zijn werk, maar we merken toch een groot verschil op. De observator is gebleven, maar hij bevindt zich niet langer in de buitenlucht. Voor zijn nieuwe reeks trekt hij naar musea, kerken en zelfs de slaapkamer waar hij zijn partner tot een persoonlijke muze omtovert.

Is er een verschil met de vorige werken? Ja, zijn schilderijen zijn ingetogener geworden, alsof de kunstenaar zelf een zekere levensrust heeft gevonden. Hij laat zijn kleurenpalet, dat intimistischer geworden is, met trage penseeltreken op het doek samenvloeien tot beelden. Zijn werken zijn ook kleiner geworden waardoor het oog sneller aandacht krijgt voor de details die hij op zijn toeschouwers loslaat. De uitgestrekte hand tussen de lakens blijkt een gsm vast te houden. We kijken naar iemand die kijkt naar haar scherm. Een voyeuristische schaamte dreigt ons te overvallen. De felle kleuren van het schermpje vormen een schril contrast met de zachte tinten in de rest van het werk. De dekens omhullen het lichaam, geven het een gevoel van authenticiteit, of zoals ik reeds eerder schreef: de uitdrukking van een echte emotie, gevoel of ervaring, zonder belemmering van verwachtingen of sociale druk.

Dat unieke karakter vinden we ook terug bij het campagnebeeld voor de tentoonstelling. Daar valt dadelijk het ontbreken van een intens kleurenpalet op. In het linkse raam is nog een blauwe lucht met Van Gogh-wolken te ontdekken, maar de lichtinval vanuit de deur is haast verdwenen. Toch wordt de aandacht getrokken door het kind in het midden van het schilderij. Kinderen spelen een belangrijke rol in het oeuvre van Laffineur. Voor hem zijn het de ideale voorbeelden van spontane authenticiteit die volwassenen gaandeweg dreigen te verliezen. De analogie met de kunstenaar kan niet duidelijker zijn: ook hij liet een boeiende job in de scheepvaartsector achter zich om meer aandacht te kunnen besteden aan zijn artistieke ambities.

Verstild minimalisme

Voor een aantal andere werken trok observator Laffineur naar het museum. In een werk geïnspireerd op een foto die hij nam van de Ensorzaal van het KMSKA is bijna alle kleur verdwenen. Een schilderij aan de linkerkant heeft nog kleur. In het midden ligt een rode doek op de tafel waar een jonge moeder zich over haar kind ontfermt. Een moeder met kind, een man met een wandelstok, enkele mensen die de zaal betreden en een kalende man die net iets te ver van het werk staat om het grondig te kunnen bekijken. Het zijn alledaagse zaken die aan onze aandacht dreigen te ontsnappen als we niet de tijd nemen. Roland Jooris kan het niet beter uitdrukken in zijn gedicht Minimal: (…) Bijna niets om naar te kijken en juist dat bekijk ik.”

Met zijn nieuwe tentoonstelling Authenticity brengt Ludovic Laffineur een picturale ode aan deze poëtische woorden.

De tentoonstelling vindt plaats van 17 tot 26 maart in A-SPACE EXPO.
Meer info vind je via de websites:
Portfolio – Ludovic Laffineur (Belgische kunstenaar)
A-SPACE/expositieruimte/antwerpen