In 2017 ging een deel van de kunstcollectie van de Peruviaanse modefotograaf Mario Testino onder de bijl bij Sotheby’s. De winst ervan ging in zijn geheelheid naar een instantie ter promotie van de hedendaagse kunst, een initiatief dat we enkel kunnen toejuichen.
Interessanter is echter de achterliggende gedachtengoed van de verzamelaar. Hoe hij te werk is gegaan bij de opbouw ervan, en wat hij er uit geleerd heeft. De man is kort van stof, te oordelen uit de twee interviews hieronder. Zijn boodschap is niettemin belangrijk: kunst verzamelen, kunst bezitten, is geen kwestie van ‘mooie dingen’ te vergaren, het is eerder een kwestie van emoties, een manier om per definitie vluchtige sensaties bijeen te brengen en op een of andere manier te bestendigen, als om de dood, of tenminste de vergankelijkheid te bestrijden. Kunst die je aankoopt moet je (voortdurend) kunnen uitdagen, anders naar de wereld doen kijken, zekerheden in vraag stellen. Ook je eigen overtuigingen.
Tegelijk, zo blijkt uit de reportage, stelt het in vraag hoe of waarom je kunst moet ‘bezitten’, is kunst niet slechts een idee, en is het daarom juist niet voldoende om intellectueel, spiritueel of gevoelsmatig er door geprikkeld te worden, zonder het in bezit te hebben. Het is een uitermate zelfrelativerende vraag voor elke verzamelaar. Maar anderzijds, mocht niemand kunst willen bezitten, zouden er dan nog wel kunstenaars zijn?
Lastige vraag… en stof tot nadenken. Maar geniet intussen van enkele diepgaande inzichten:
- Ine Lammers buiten de kaders van (onze) tijd - november 20, 2024
- The Green Soda Movement: SAVE ME. 10 glaskunstenaars presenteren post-consumer glass - november 19, 2024
- Goedele Peeters ‘Fieldwork’, een open uitnodiging tot een innerlijk gesprek - november 16, 2024
Lees ook:
